Overgehaald

Het was al bijna donker, maar ik wilde heel graag melk kopen. Daarom liep ik verder, snel. Ik kocht de melk en toen was het donker. Ik ging toen maar weer naar de kerk. De mis was net afgelopen. Een paar oudere vrouwen liepen naar buiten en ik liep naar binnen met mijn wagen. Ik gaf de priester mijn brief. Hij aarzelde om die aan te pakken. En zo is het vaker, sinds het aanpakken en lezen van mijn brief al een stap in mijn richting is. En die mens weet nog niet of hij dat wel wil. De priester zei dat het voor hem geen probleem was, maar dat het niet hoort. Een tent hoor je op te zetten op een camping. Hij wist er wel een paar. Ik zei dat ik nog nooit op een camping had gekampeerd en dat ik dat niet wilde. Wist hij misschien een plek in de natuur, dicht bij? Toen zei hij: 'Wacht even, ik sluit de kerk nog even af.' Ik wist dat het goed zou komen. Ik liep grijnzend met hem mee, ook al probeerde ik mij in te houden. Hij wees mij een fantastische plek op het veldje achter de kerk. Daarna kwam hij terug. Hij zou het gebouw naast het veldje voor mij open houden, zodat ik naar de wc kan, en hij wees mij waar hij woont. Voor als ik iets nodig heb. Hij moest af en toe wat lachen om het gekke avontuur. Dat deed mij goed. Het is de eerste keer dat ik iemand op mijn manier heb overgehaald. Ik hou er niet van. Ik vond de reden, waarom ik hier niet kon blijven, wat gek. Daarom deed ik het.