vrijdag 18 november 2016

Opeens in een hotel

Vroeger keek ik naar de ruimte tussen de dorpen. In die ruimte kon ik meest waarschijnlijk een slaapplaats vinden. Nu heb ik de kerken gevonden, sinds ik het moeilijk vind om vanaf zes uur in een donker bos te zitten. Gister sliep ik in een heel groot huis dat was van de kerk. De priester begreep niet veel van mijn brief of mijn taal. Dat vind ik ook zo gek. Soms kan ik een gesprek voeren, soms begrijpen ik en de andere mens geen enige woord. De priester belde een Limburgse vriend. Met hem heb ik lang gepraat. Toen kreeg ik een kamer in dat grote huis. Er woonden twee priesters in. Het was te groot voor die twee en daarvan een beetje levenloos. Sommige priesters hebben het met elkaar goed, vriendschappelijk en gezellig. De plaats wordt aangewezen door een bisschop, je kan er niet veel aan doen. In de morgen kreeg ik van de andere priester de telefoon nummer van zijn vriend in Athene. Die zou mij graag ontvangen. En hij zei: 'In Bari is de maffia. Die voorzien het op de vreemdeling. Wees daarom voorzichtig.' Ik antwoordde: 'Ik ben voorzichtig en beschermd.'

Ik kom bijna niet meer vooruit. En sinds mijn wagen is gerepareerd, ben ik zo relaxed. Ik ga overal zitten, ik kijk in het rond. Ik vroeg aan een vrouw de weg. Ik was verbaasd dat ze er tien minuten over kon praten. Ik begreep niet wat ze zei.  Ik antwoordde: 'Ik denk dat ik dan maar die kant op ga.' De vrouw wilde graag voor mij bidden, als ze tenminste mijn naam wist. Ik kwam in een dorp. Op tijd. Ik liep naar een kerk. Alleen de assistent was er. Hij kon er niets over zeggen. Een vrouw, met een hele mooie naam, zou mij naar de priester brengen. Onverwacht tilde ze mijn wagen op. Ze wilde die in haar auto zetten. Ze ging door haar rug. Ik kon niet stoppen met lachen om die impulsieve noodlottige moed, terwijl ik haar probeerde te helpen. Mijn wagen bleef in de kerk. De assistent deed de kerk op slot. Toen was ik zonder tent en zonder slaapplaats. De vrouw bracht mij naar een gebouw: scuola materna. Daar was de priester. De vrouw liet mij alleen naar hem toe gaan, sinds ze problemen heeft met de priester. Maar iemand vertelde hem dat zij mij had gebracht en nu buiten stond. De priester liep naar haar toe en bedacht samen met haar een plek waar ik kon slapen. We gingen naar een andere priester. Die belde met de vorige priester. Ineens zit ik in een soort religieuze hotel. Een van de priesters komt morgen mijn kamer betalen. En hij brengt mij dan terug naar de kerk, waar mijn wagen is.
Ik ben in Morlupo, 49 kilometer voor Rome. 

4 opmerkingen:

  1. dank, Sophie, voor je nieuwe verhalen. Je kunt er wel een boek over schrijven! Gewoon je blogs gebruiken, heeft een schoonzus van mij gedaan over de ziekte van mijn broer. Dus Rome 'in zicht'. Spannend. Gods nabijheid gewenst de verdere reis! liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fantastisch in een hotel nog wel . Ik denk dat je in Rome door de paus gevraagd wordt om samen te ontbijten en dat hij je s,avonds voor het slapen een stukje voorleest . Bijna Rome schat super ! ! ! ! Kissss.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hij heeft het niet gevraagd, want we kwamen elkaar niet tegen. Maar ik mocht wel zijn badkamer gebruiken (((-:
    Ja, bijna thuis! Een dikke kus voor jou.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hij heeft het niet gevraagd, want we kwamen elkaar niet tegen. Maar ik mocht wel zijn badkamer gebruiken (((-:
    Ja, bijna thuis! Een dikke kus voor jou.

    BeantwoordenVerwijderen